ഇന്ത്യ എന്റെ രാജ്യമാണ്.
എല്ലാ ഇന്ത്യക്കാരും എന്റെ സഹോദരീസഹോദരന്മാരാണ്.
ഞാന് എന്റെ രാജ്യത്തെ സ്നേഹിക്കുന്നു.
സമ്പൂര്ണവും വൈവിദ്ധ്യപൂര്ണവുമായ അതിന്റെ പാരമ്പര്യത്തില് ഞാന് അഭിമാനംകൊള്ളുന്നു.
ഞാന് എന്റെ മാതാപിതാക്കളെയും ഗുരുക്കന്മാരെയും മുതിര്ന്നവരെയും ബഹുമാനിക്കും.
ഞാന് എന്റെ രാജ്യത്തിന്റെയും എന്റെ നാട്ടുകാരുടെയും ക്ഷേമത്തിനും ഐശ്വര്യത്തിനും വേണ്ടി പ്രയത്നിക്കും...
ഞാന് ഈ പറഞ്ഞതില് എത്രമാത്രം സത്യമുണ്ട്?
ഞാന് എല്ലാവരെയും എന്റെ സഹോദരി സഹോദരന്മാരായി കാണുന്നുണ്ടോ?
ഞാന് എന്റെ രാജ്യത്തിനെ കുറിച്ച്, ഇന്നത്തെ അവസ്ഥയില് അഭിമാനം കൊള്ളുന്നുണ്ടോ?
ഞാന് എന്റെ ഗുരുക്കന്മാരോടും മുതിര്ന്നവരോടും എപ്പോഴും ബഹുമാനത്തോടെ തന്നെ ആണോ പെരുമാറുന്നത്?
ഞാന് ചെയ്യുന്നതെല്ലാം എന്റെ രാജ്യത്തിനു നന്മ വരുത്തുന്നവയാണോ?
എങ്കിലും എന്നും എനിക്ക് എന്റെ രാജ്യം ഇന്ത്യ തന്നെയാണ്.
ഞാന് എന്നും എന്റെ രാജ്യത്തെ സ്നേഹിക്കുന്നുമുണ്ട്.
ലോകത്തെ ഏറ്റവും നല്ല രാജ്യം എന്റെതായിരിക്കണമെന്ന് ഞാന് ആഗ്രഹിക്കുന്നുമുണ്ട്.
എന്റെ രാജ്യത്ത് എന്നും ശാന്തിയും സമാധാനവും ഐശ്വര്യവും സമ്പല്സമ്യദ്ധിയും ഉണ്ടാകുമെന്ന് ഞാന് പ്രതീക്ഷിക്കുന്നുണ്ട്.
ആ സ്നേഹത്തിന്റെ, ആഗ്രഹങ്ങളുടെ, പ്രതീക്ഷകളുടെ ആത്മാര്ഥതയില് തികച്ചും അവകാശത്തോടെ എനിക്കും പറയാം
!!! ജയ് * ഹിന്ദ് !!!